Wygląd:

Zupa ziemniaczana z dodatkiem warzyw, kapusty kiszonej i kawałków przesmażonego boczku z cebulą. Na powierzchni zupy widoczne oczka tłuszczu.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Ziemniaki o barwie żółtej, boczek brązowo-szary, kapusta jasna.

Konsystencja:

Płynna, gęsta ciecz z kawałkami ziemniaków, kapusty, boczku i cebuli.

Smak:

Smak kartofli i przesmażonego boczku. Zapach kartoflanki i boczku wędzonego, smażonego oraz kwaśnej kapusty.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Na Pomorzu bardzo popularne były dwie kapuściane zupy – parzybroda, którą przygotowywano ze świeżej kapusty i kapuśniak, czyli szarpak – z kiszonej. „W 1974 r. w Starogardzie Gd. zorganizowano po raz pierwszy w historii Kociewa konkurs pt. „Kuchnia kociewska”, na który wpłynęło ogółem 35 zgłoszeń. Zaprezentowano 26 potraw regionalnej kuchni, wśród których nie brakowało takich, jak np.: zagraj, purcle i bulwiarz. Wśród potraw znajdowały się również: kwaśna zupa, klopsiki z grzybków, zaślepka ze śledzia, szarpaki, (…)” (F. Biernacki, J. Milewski, „Bedeker kociewski”, Gdańsk 1986). Szarpak był bardzo łatwą i szybką potrawą do przygotowania. Najpierw gotowano wywar z warzyw, do którego po odcedzeniu należało dodać pokrojone w kostkę ziemniaki, liść laurowy oraz sól i gotować do miękkości. Do zagotowanych ziemniaków dodawano kiszoną kapustę i ponownie się gotowało. Na patelni podsmażano boczek lub słoninę z cebulą i dodawano do zupy. W dni postne gospodynie nie dodawały boczku lub słoniny. Przepis na szarpak można znaleźć w wielu książkach kucharskich zawierających dania regionalne, m.in. „W kuchni i przy stole. Ksiónzka o jeściu na Kociewiu” pod redakcją Romana Landowskiego czy też w „Kociewskiej książce kucharskiej” autorstwa Andrzeja Grzyba.